20 jaar oude gadgets: nu in je telefoon
Deze foto werd afgelopen week door een vriendin op facebook gedeeld. Het is inderdaad verbazingwekkend hoe klein alle apparatuur geworden is, en bovendien: hoe goedkoop. Die vriendin zag misschien een verzameling gadgets, ik zie een wandelende collectie aan sensoren. Dat consumenten electronica barstensvol nuttige sensoren zitten hebben wetenschappers gelukkig ook door. Die gebruiken volop bestaande, relatief goedkope technieken om op nieuwe manieren metingen te doen. Een kort overzicht van het werk dat ik in de introductie van mijn proefschrift aanhaal als typische voorbeelden
- Steven Weijs gebruikte een standaard digitale camera, wel met gehackte software natuurlijk, om time lapse foto's van snow cover in de alpen te meten.
- Ken Mankoff en Tess Russo gebruikte de 3D scanner van de Kinect, bedoeld om thuis computerspellen mee te spelen, om de smeltprocessen van gletsjers en het bodemprofiel van alpen-stroompjes te meten.
- Mansheim en collega's gebruikten een laser-gun zoals agenten gebruiken om je op de bon te zetten, maar dan om regen mee te meten. Merk op dat de laser-gun eigenlijk geen laser gebruikt, maar radar.
- Zelf heb ik de WiiMote, van de Nintendo Wii: wederom een spelcomputer, gebruikt om het waterniveau in een verdampingspan die in een bak water drijft te meten. Met, hoe kan het ook anders, uber-nerd Steven Weijs. Die dinsdag 1 oktober in mijn commissie zit: ik heb er nu al zin in!
Bovenstaand lijstje laat zien dat het klassieke beeld van "wetenschappelijke theorie", dat leidt tot "dure (test) meting in wetenschap", dat leidt tot "toepassing voor consumenten", uitgebreid moet worden met een extra stap. Consumenten electronica leidt namelijk weer tot nieuwe meetmethode voor wetenschappers.
In de aardwetenschappen, waar hydrologie en watermanagement onder vallen, is het vaak nuttiger om meerdere goedkope, dan een enkele dure sensor te hebben. Alexis Berne toonde aan dat in zijn stad (Lausanne) je elke 2 km en elke 3 minuten regen moet meten, als je wil weten hoeveel water er op de stad valt tijdens een bui. Goedkopere sensoren gemaakt voor de consumenten markt zijn meestal onnauwkeuriger dan hele dure professionele weer-stations, zoals het GCOS netwerk. Deze blijven van belang, bijvoorbeeld als "ijkpunt" voor de goedkopere sensoren.
Gezien de voorbeelden zijn spelcomputers een belangrijke bron van nieuwe sensoren. Naar mijn mening zou elke wetenschappelijke afdeling dus een aantal spelcomputers moeten hebben. Puur voor de sensoren natuurlijk. Echt! Ik stel daarom dus ook, als eerste stelling bij mijn proefschrift dat elke wetenschappelijke afdeling een spelcomputer moet hebben. Of in de (wat zakelijkere) bewoording van mijn proefschrift:
"Technologie ontwikkeld voor massa geproduceerde consumenten elektronica, zijn vaak goedkoop wanneer groot ingekocht en kunnen nuttig gebruikt worden in de aardwetenschappen, waar de ruimtelijke dichtheid van beschikbare sensoren vaak een beperking is op de hoeveelheid informatie die in een natuurlijk systeem verzameld kan worden"
