April 2015: Rolf in een waadbroek in een congreshal in Wenen. Omdat ik een paar maanden eerder tegen Scott Tyler had gezegd dat een temperatuur sensor in een waadbroek misschien een goed idee was. En toen was daar opeens Jonathan Amos van de BBC: "Rolf, wat is dit nu weer?".
Veel wetenschappers willen geen contact met journalisten totdat hun onderzoek 100% afgerond en gepubliceerd is. Ik niet. Ik laat iedereen graag meekijken in mijn "keuken van de wetenschap". Behalve dat dat inzicht geeft in hoe wetenschap tot stand komt, geeft aandacht voor mijn werk mij extra energie die ik nodig heb om over dode punten heen te komen. Als veel mensen weten dat ik met "slimme waadbroeken" bezig ben, voel ik die mensen als het ware over mijn schouder meekijken: "is het al af, Rolf?". Dat veel mensen van de slimme waadbroek wisten heeft Jonathan wel voor gezorgd.
Terug uit Wenen ben ik met collega Tim van Emmerik aan de slag gegaan: tests doen in het lab, goede veldlocatie zoeken en een mooie augustusdag in de polder bij Gelderswoude (ten noorden van Zoetermeer) een veld-test. De resultaten daarvan zijn gisteren gepubliceerd in Geoscientific Instrumentation, Methods and Data Systems, een open-access wetenschappelijk tijdschrift van de European Geosciences Union (EGU). De mensen die EGU runnen vinden het belangrijk (en natuurlijk ook leuk) wetenschappelijk onderzoek, want ze hebben een persbericht aan ons artikel gewijd!
En dus is de metende waadbroek, 10 maandan nadat Jonathan het eerste bericht erover naar buiten bracht, weer in het nieuws. Bij Nieuws en Co op radio 1 praatte ik erover met Lara Rense in de studio (en kregen we het en passant over publication bias).
Waarna ik naar buiten ging om de waadbroek daar ook te demonstreren.
Als klap op de vuurpeil sta ik met een prachtige foto vandaag in de Volkskrant!
Tien maanden na de eerste berichten is daarom:
In mijn boek: Rolfs Maakbare Wereld beschreef ik ook al het verhaal hoe Scott en ik tot het idee kwamen en de ietwat gestoorde aanloop naar de eerste demonstratie in Wenen.